Young adult
Soms vergeet ik dat ik al 37 jaar ben, al lang geen worstelende puber meer. Sterker nog ik ben al dubbel zo oud als de meeste pubers, en toch...Toch lees ik nog steeds vol goesting young adult boeken en (met iets minder goesting) worstel ik nog steeds...
Noem het 2 opwijkingen :)
Stef Bos liet me beseffen dat deze 2 opwijkingen samen horen, voor mij.
Want ik worstel, nog steeds. En boeken die daar ook over gaan laten me me minder alleen voelen en geven me soms zelfs verhelderende inzichten om mijn leven iets makkelijker of mooier te maken.
Ik worstel met hokjes, verwachtingen (van anderen en mijzelf), rolpatronen, afwijken van geijkte paden,... Ik worstel met de drukte en de snelheid van de tijd en de wereld.
Ik wijk af, ik wijk op :)
Op het eerste zicht lijkt het alsof ik veel worstel met de buitenwereld maar in feite komt het telkens weer neer op worstelen met jezelf hé...!?
Wie me graag heeft zoals ik ben heeft me graag. Wie dat niet doet heeft me niet graag, hoe hard ik ook mijn best zou doen. Ik weet dat ik daarom mijn best daar niet meer voor moet doen en toch trap ik nog (te) vaak in die val...
Vastgeroeste patronen komen maar moeilijk weer los. 'De vloek van het verleden.' (Zou nog een goede YA titel zijn ;) )
Het leek me zo kinderachtig, zo puberachtig, zo young adult (!) om met deze dingen te worstelen en te blijven worstelen.
Maar Stef Bos liet me beseffen dat het blijven zoeken, worstelen niet erg is. Het ergste is jezelf verliezen of je ziel verkopen. Dingen die makkelijk gebeuren als je niet oplet en onnadenkend, zonder enige zelfreflectie, door het leven huppelt.
Dat zal me alvast niet overkomen als neurotische, zelfkritische, alles-analyserende Mooser ;)
Ik worstel niet met het ouderschap, noch met het singel zijn, noch met werkloos zijn of een gebroken hart hebben (bestaan allemaal goede boeken over).
Ik doe mijn werk graag en mag daar mijzelf zijn, daarna kom ik thuis en wordt er van mij gehouden door een krukkenloper en 2 harige monsters die mij ook helemaal aanvaarden zoals ik ben.
Ik worstel, maar nog het meest met mijzelf :)
Dus lees ik nog even verder...
 |
| Misschien nog aanraders voor onze LEeSclub? |
Herkenbaar voor iemand?
Of nog leestips?
Laat maar horen!
Als jarenlange zelfkritiek niet heeft geholpen,
probeer dan eens goedkeuring van jezelf
en kijk wat er gebeurt.
-Byron Katie-
Nog een fijne opwijkende donderdag lieverds,
Els
Als je van Young adult houdt, dan wil ik je 'Ik zal er zijn' van Holly Goldberg en 'Paper Towns' van John Greene aanraden. Ook de serie 'Slash' boeken zijn mooi. Bekende schrijvers werken samen met jongeren die iets te vertellen hebben.
BeantwoordenVerwijderenAls je het worstelende type bent, denk ik niet dat dat ooit zal veranderen. Minder worden, wellicht, maar helemaal weg, nee. Het heeft ook mooie kanten, het is beschouwend. Als het oordelen dan ook minder wordt.. Van de haptonoom kreeg ik de opdracht op een andere manier naar mezelf te kijken. Als naar een kijkdoos van vroeger, weet je wel? Omdat het zo makkelijk is om liefdevol en vergeven naar een ander te kijken, terwijl naar jezelf... Ben nog oefenende! :)
BeantwoordenVerwijderenJa hoor Els... zeer herkenbaar, zelfs door iemand die nog veel ouder is. Precies wat Mirjam zegt: minder maar niet weg. En dat is prima.
BeantwoordenVerwijderenVan de boeken: Ik las Een weeffout in onze sterren en vond het prachtig!
Worstelen = leven <3
BeantwoordenVerwijderenKelderkind van Kristien Dieltiens vond ik zo mooi en Alleen op zee van Michael Morpurgo. En nog veel meer :-)
Ik herken heel erg wat je zegt. Ik ben nu 46 en heb wel mijn bestemming gevonden zeg maar. Ik ben jaren geleden tot geloof gekomen en dat heeft me zeker geholpen om te worden wie ik nu ben. XX Esther
BeantwoordenVerwijderenNiks mis mee Els ,iedere worsteling levert meestal weer goede dingen op ,
BeantwoordenVerwijderenSchrok me de rambam dacht we hebben al boekbespreking...alhoewel waarom schrik ik ik heb het prachtige boek al uit hihi lekkere chaoot ben ik! Ik lees nu Big Magic van Elizabeth Gilber...net begonnen maar BAM zit er gelijk in!
BeantwoordenVerwijderenX Es
Worstelen hoort bij 'bewust' willen leven, vind ik. Ik lees nu een boek dat een collega me uitleende. Helemaal in het thema worstelen: 'Een bijzonder jaar' van Lori Nelson Spielman.
BeantwoordenVerwijderenOh lieverd ik ben al veel te lang niet meer op bezoek geweest. Maar ik kan een ding zeggen en dat is niet te streng voor jezelf zijn. Accepteer jezelf zoals je bent met al je opwijkingen, maar vooral wees jezelf...het kost soms even tijd voor de mensen die moeite met de nieuwe jou hebben (de echte authentieke jou, gewoon zoals je bent) maar alleen zo kunnen ze van je houden. Dus probeer je niet meer anders te gedragen (of aan te passen) bij die mensen (bij je familie) maar wees gewoon jezelf, Els 2! Dikke dikke knuffels van Susan die eens terug gaat lezen
BeantwoordenVerwijderenWorstelen doen we volgens mij allemaal. Oh Twilight vond ik een vreselijk boek, daar heb ik ook mee geworsteld, haha, om het uiteindelijk maar aan de kant te leggen. Niet mijn ding!
BeantwoordenVerwijderenWie worstelt er niet tegenwoordig met de tijdsdruk en verwachtingen...? De ene durft het toegeven en na te denken en de andere blijft zichzelf maar voorbij hollen, da's het enige verschil, denk ik. Met de boeken kan ik je niet helpen, sinds de kindjes er zijn geen boeken meer gelezen (tenziji over opvoeden). Komt ooit wel terug...
BeantwoordenVerwijderenJezelf blijven is toch altijd nog het beste en dat worstelen blijven we volgens mij doen. Dat komt door hetgeen we meemaken, denk ik...
BeantwoordenVerwijderenIk kom hier graag lezen.