Hyperventilatie en de boekenweek

Met de billen bloot

Mijn 'afwijkingen' met jullie delen met het idee jullie daar mee te helpen. Een opwijking van mij.

De griep is bijna uit mijn lichaam, ik ben nog steeds snel moe maar voor de rest gaat het wel. Wat een beest was dat seg...
Maar ik sukkel nog steeds. Naweeën van de ptss aanvallen die ik laats weer had.
En dat in combinatie met de griep en de lente die op zich laat wachten.

Vlak na de overval had ik last van paniekaanvallen met hyperventilatie. Op aanraden van mijn huisarts ging ik naar de kinesist om 'anti-hypervantilatie' te leren ademen. Dat hielp enorm. Ik zit op yoga en ook daar doen we vaak ademhalingsoefeningen dus ik 'weet' hoe ik moet ademen.

Vorig jaar sukkelde ik enorm met spierpijnen. Ik ging naar een geweldige homeopate (ik ga nog steeds trouwens) en zij vertelde me dat ik door mijn ptss al jaren hyperventileer op celniveau. Heel onbewust dus. Heeeel slecht voor de spieren natuurlijk. Dankzij haar hulp gaat het al veel en veel beter.
Maar begin dit jaar had ik veel last van druk op mijn borst (een soort van band) en duizeligheid. Toen ik weer op controle ging bij mijn geweldige arts stelde ze me gerust. Ik heb geen enge ziekte, ik hyperventileer gewoon heel de tijd. Dankzij haar korreltjes ging het direct veel beter.
Het stelde me gerust maar ook niet, ik voelde dit aan als achteruit gaan aangezien het al bewuster is. Lees: meer mijn schuld.

Tijdens mijn zware griep kreeg ik nog eens een echte hyperventilatie-aanval: met niet kunnen ademen, in een zakje ademen en alles. Zeer bewust dus.
Dat voelde dus als heel erg achteruitgaan, als heel erg mijn schuld/fout.
Want ik wéét hoe het moet en toch doe ik het niet goed.

Ferm lastige dagen dus.
Mijn therapeut zegt dat ik mijn lichaam moet leren aanvoelen, er naar luisteren.
Maar dat werkt niet door er tegen te roepen: wat scheelt er nu en waarom nu en waarom is het weer erger en wat is er dan en wat moet ik doen???

Ik moet lief, zacht en geduldig zijn. Met mijzelf, voor mijzelf.
Zeeeeer moeilijk.
En dan is daar de boekenweek en ga ik met mijn bonnen (gespaard van de feestdagen) shoppen:

Brené Brown, Marieke Lucas Rijneveld en Griet. (Over Griet heb ik het dinsdag nog.)

En ik denk, weet dat dit me gaat helpen. Want lezen is rustgevend, uiteraard. Maar boeken helpen me ook om mijzelf beter te begrijpen en milder te zijn voor mijzelf. Ik lees dingen van personages en begrijp hen, leef met hen mee. Om daarna te beseffen dat ik in hetzelfde schuitje zit. En als ik met hen kan meeleven wil dat zeggen dat ik hetzelfde medeleven ook voor mijzelf moet kunnen opbrengen. Begrijp je wat ik bedoel?

Halen jullie ook 'genezing' uit boeken? Hebben jullie ervaringen met ptss of hyperventilatie die jullie willen delen? Je weet wat Brené zegt: schaamte verdwijnt enkel door er over te praten, bij deze dus.



...dat geluk niet zozeer gaat over krijgen wat je wilt, maar over aanvaarden en loslaten wat je niet en nooit meer wilt,...
-Gezien de feiten, Griet op de Beeck-

Met de billen bloot, het is niet altijd makkelijk. Maar moeilijk gaat ook, lees ze!
Els