Weer gevallen, nu weer opstaan.
Zondag was er weer een optreden waar ik heel graag naar toe wou. Nog geen twee weken na het vorige maar zo gaat dat: maanden niets en dan ineens alles ;)De vorige keer (met koptelefoon) ging super dus ik had er zin in.
Maar zondagochtend voelde ik al dat het geen goede dag was. We gingen toch.
Er kwamen 3 groepen: de eerste wou ik zeker zien, de tweede graag, de derde kon maar hoefde niet.
Midden in het optreden van de tweede groep zijn we vertrokken. Mijn hart deed pijn, mijn schouders en nek waren verkrampt, ik had het immens koud en mijn hoofd en oren bonkten. Ademen ging niet meer zoals het moest. Ptss...
Ik nam zelfs geen afscheid van een oude vriend die ik al lang niet meer gezien had. Ik moést weg.
Dat is stom, flauw, zielig, triest, onnozel en ferm jammer.
Maar ergens ben ik best trots. Omdat ik deze keer wél naar mijn lichaam heb geluisterd en niet tot het einde ben gebleven. Zo is de lichamelijke 'schade' (waar ik dan dagen van moet bekomen) beperkt gebleven.
Ik ben Karel dankbaar, dat hij het begreep.
Ik ben de natuur dankbaar voor haar balsem op mijn ziel.
Dus nee, mijn verhaal is niet 'af'. En vaak gaat het goed, maar geregeld ook niet.
En omdat ik weet dat ik hierin niet alleen ben deel ik mijn verhaal. Om de schaamte te doen afnemen. Bij mij, bij jou, bij ons allemaal.
''De beloning van iets dat je goed hebt gedaan, is dat je het hebt gedaan.''
-Ralph Waldo Emerson-
Fijne dankbare dinsdag nog,
Els
De moed om telkens weer op te staan, heb je. Maar soms kan het allemaal weer te veel worden. En dan mag je gerust eens "zagen" en je hart luchten. Het moet hier niet allemaal een "heppieheppiesituatie" zijn. Dat is het ook niet in het echte leven. Hoewel dat al die mediatoestanden ons dat wel doen geloven als we niet oppassen.
BeantwoordenVerwijderenBravo om naar je lichaam te luisteren.
Er blijven twee woorden over uit die ene zin, ferm en jammer. Ik vind het niet stom, niet flauw, niet zielig, niet triest, niet onnozel, het is allemaal niet jou schuld en het was heel sterk van je dat je naar je lichaam luisterde. Trots dat mag je zijn, heel trots.
BeantwoordenVerwijderenAch Els, inderdaad ferm jammer, maar vooral ferm knap dat je gedaan hebt wat juist voelde en dat was naar huis gaan! Dikke dikke knuffel.
BeantwoordenVerwijderenMaar hé Els...je deed het!!
BeantwoordenVerwijderenEn gaan en optijd naar je lijf luisteren
Diepe buiging
X Es
Je bent zo sterk om de wereld zoveel mogelijk naar 'je hand te zetten'. Je hebt er recht op om het op je eigen manier te doen X
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je naar je lichaam geluisterd hebt ,goed van jou .
BeantwoordenVerwijderenJammer, maar je hebt het geprobeerd. Hopelijk gaat het volgende keer weer iets beter. En zo niet, dan maar goed naar je lichaam luisteren en lekker met Karel naar huis.
BeantwoordenVerwijderenJa je mag ook trots zijn! Ook al om het feit dat je gegaan bent en je eigen grenzen wist aan te geven! Volgende keer beter!
BeantwoordenVerwijderen