Nog lang niet af...

...en dat gaat ook nooit gebeuren!

Vanochtend op de tram, op de terugweg van mijn homeopaat, las ik Nooit meer een zelfhulpboek uit. En hoewel dat boek niet bedoeld is als zelfhulpboek heeft het mij wel ferm geholpen:)

Om in te zien dat een verhaal kan verteld worden zonder af te zijn. Eyeopener.

Ik kan jullie dus vertellen dat ik mij (meestal) beter voel door mijn homeopathie. Niet alles gaat beter maar veel wel al. En soms is er een kleine terugval.
Het boek deed me beseffen dat ik nog steeds zit te wachten op de goede afloop. En dat die er (natuurlijk) niet gaat komen. Voor mijzelf had ik dat wel al een beetje voelen aankomen. Maar het leek me dat ik er dan ook niet te veel over mocht vertellen, aan jullie bijvoorbeeld.

Ik ben sinds 4 maanden gestopt met de pil, uit 'geen-chemische-troep-meer-in-mijn-lichaam-overweging'. (Geen kinderwens.) Ook daar zat ik te wachten op 'de goede afloop', eer ik er over mocht vertellen.

Het zijn geen geheimen, ik had het er hier en daar wel al eens over maar op de één of andere manier wou ik het eerst tot een verhaal met begin-midden-einde kneden. Vooraleer ik het recht had om er iets zinnings over te vertellen.

Maar dat hoeft dus niet hé. Ik kan en mag nu al vertellen hoe het voelt. Want er is nooit een einde aan ons verhaal (ja, ooit wel, maar dat is iets anders). Het gaat op en af, dingen komen en gaan. Controle is er niet (moeilijke voor mij).

Homeopathie is mijn ding en geen pil ook.
Punt.
Nu moet ik wat bekomen. Van mijn inzicht, het boek en (jammer genoeg) ook van het tram-avontuur naar de dokter (want dat is het, steeds opnieuw, een vermoeiend avontuur. Leven met ptss...)

En als ik wat bekomen ben, en ik heb zin, dan vertel ik nog wel eens 'teen en tander'. Zonder begin of einde. Maar gewoon zoals het is. Omdat dat kan, omdat dat mag.
Ahja, zeker op mijn eigen blog ;)

Herkenbaar?

''Reiziger, er is geen pad. Je moet het pad al gaande banen.''
-Antonio Machado-

Nog een fijne opwijkende donderdag!
Els