Een hart voor dieren

Dieren redden

Vandaag moest ik een extra dagje werken, en het was spannend ;) Samen met een mijnheer (klant, ik werk bij een bakker) heb ik een giga grote mot gered. In plaats van ze dood te meppen zoals de meeste klanten en collega's suggereerden. Ik kreeg het niet over mijn hart omdat ik één: nog nooit zo een grote, dikke mot heb gezien en twee: omdat ik mijn best wil doen om het gigantisch inkrimpende insectenbestand niet meer te doen afnemen.

Ik ben daar geen heilige in. Ik mep muggen dood, vermoord spinnen doordat ik elke keer dat ik ze wil redden ze een poot uittrek en ik trapte al eens per ongeluk een muis dood (nog steeds een trauma). Maar ik doe dus mijn best.
Ik heb ook al 2 vogels uit de klauwen van onze poezen gered (waarvan er trouwens één uit het asiel komt). Maar ze hebben al 1000 muizen gemold en dat vind ik dan weer minder erg.

En ik eet geen vlees maar buiten de deur soms wel vis. Ik ben dus geen heilige maar wil dat wel graag zijn. Noem dat een opwijking ;) Die soms wat te veel neigt naar een afwijking maar alla.

Qua dieren heb ik ook een beetje een verzamel-drift. Dat begint met één giraffe (Sophie) en nu zijn het er ondertussen al 5. Ons huis slibt overal dicht...
Maar ach, best onschuldig denk ik dan.

Zijn jullie ook beestjes-verslaafd? En hoe uit zich dat?

Ik ben trouwens in een goed, spannend boek bezig (een grote uitzondering op mijn ik-lees-geen-thrillers-sinds-de-overval-meer): De favoriete zus.
Wegens om half vier opgestaan kruip ik nu met mijn boek in de zetel; tot het schuldgevoel de kop opsteekt en ik toch één of ander klusje aanvat.
Oh ja: ik ontdekte ook net deze toffe boeken-podcast.


''De natuur heeft geen haast en toch komt alles voor elkaar.''
-Lao Tse-

Lees ze,
Els