Adem

Ademhoog

Mijn adem zit hoog, te hoog.

Terug meer sociale verplichtingen, de vierde golf, lastige dingen op het werk,... Mijn ptss viert weer hoog tij. Ik pruts aan mijn vingers, heb onrustige nachten en heb continue een te hoge adem en druk op mijn borst. Die druk neemt af en toe, soms voelt het als een hand die op mijn borst drukt soms als een bankschroef die mijn borstkas dicht klemt. Momenteel is het 'maar' een hand. An sich is dat niet fijn maar het beperkt ook mijn creativiteit. Ik zit afgesloten, opgesloten, en dan kan zelfs de creatieve fee bijna niet binnen. Dan is het extra fijn als je iets ziet dat je hoofd doet tintelen, je vingers laat wiebelen en je naar je wasco's laat grijpen. 

 

Toen ik bovenstaande cover zag voelde ik het direct. Ik had die dag geen tijd maar 2 dagen later, toen mijn adem echt amper nog adem te noemen was haalde ik mijn wasco's boven en verdween even uit mijn hoofd, in mijn handen. En mijn adem kwam terug. Ondertussen paste ik dit al een tweede keer toe, zoals je kan zien :)

 

Dus: merci Rinus, voor je prachtige werk en voor de adem!

 

Herkenbaar? De adem? De inspiratie? 

 

 

Momenteel lees ik Misfists van de geweldige Michaela Coel (van de must see: I may destroy you). Wat zij Misfits noemt zou ik Opwijkenden noemen ;)

 

 

Sometimes, I feel the past and the future pressing so hard on either side that there's no room for the present at all.  

-Evelyn Waugh-

 

Nog een fijne opwijkende donderdag,

Els