Sieriel

Afscheid. 

Sieriel, onze kater, kan niet meer genezen. De tumor zit in zijn sinus. Geen operatie meer mogelijk. Langzaam aan moeten we afscheid nemen. Hartverscheurend. Ik kan me, na 13 jaar, geen leven zonder hem voorstellen. 

 

Het kan nog weken of maanden redelijk goed gaan, afwachten. Ondertussen blijft de zon opkomen, fluiten de vogels en is er poëzie. Gisteren zag ik na uren huilen onze Dichter des Vaderlands Mustafa Kör in Winteruur (ik loop maanden achter met kijken). Hij las een stukje uit Desiderata voor. Van Max Ehrmann. Hier is een Nederlandse versie te lezen. 

 

Prachtig hé. En net wat ik nodig had, zo gaat het met uitstellen van lezen of kijken wel vaker. Daar geloof ik in. Noem het een opwijking. 

 

Amanda Palmer poste gisteren ook aan een gedicht, door haar ingesproken. Omdat ook zij gelooft in de genezende kracht van poëzie. 

 

 

Op de foto (rechts is Sieriel) zie je de verdikking boven zijn rechteroog. Het doet geen pijn, zeggen ze, maar hij ziet niet goed meer door dat oog. Zolang hij goed blijft eten is alles nog oké, in de mate van het mogelijke natuurlijk. Geen idee hoe het met Caries zal gaan als ze haar vriendje moet gaan missen, ze zijn altijd samen. En daar zijn de tranen weer...

 

 

Aanvaard blijmoedig de wijsheid der jaren,
doe met gratie afstand van de dingen van je jeugd.
Bouw aan je mentale veerkracht om je bij onverwachte tegenslag te beschermen.
Kwel jezelf niet met spookbeelden.
Vele angsten worden geboren uit vermoeidheid of eenzaamheid.
Leg jezelf een gezonde discipline op, maar wees daarbij vriendelijk voor jezelf.

-Desiderata- 

Liefs,

Els

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!