Never give up

Moestuinieren in potten

Noem het een opwijking, persé willen moestuinieren terwijl je maar een klein koerke ter beschikking hebt :)
Elk jaar opnieuw begint het al in februari, met het voorzaaien. Onze kleine 2de slaapkamer ziet er dan een kraamkamer uit. Dat groeit en groeit allemaal geweldig tot de dag van het loslaten aanbreekt: de plantjes mogen buiten. Daar waar de slakken (massaal veel dit jaar), de hagel, de koude, de wind, de rupsen,... wachten.

Als ervaringsdeskundige weet ik dat vele jonge plantjes al dit brute geweld niet overleven. En als de plantjes het overleven komen er misschien wel geen (gelukte) groenten van...
Ik leer daar veel van, tegen wil en dank ;) Bijvoorbeeld: loslaten, genieten van de reis ipv van de bestemming, zo van die dingen. Beter gezegd: ik krijg daar vele lessen van. Jaar na jaar blijkt dat de meeste lessen nog niet helemaal geleerd zijn:)

Courgettes zijn een zwak punt van mij. Ik eet ze dolgraag maar speelde het nog niet klaar een volledig gelukte courgette te kweken. Jaar na jaar die teleurstelling, dit jaar ging ik er niet meer aan beginnen. Tot ik een 'AH moestuintje courgette' kreeg. Toch maar weer mijn kans gewaagd en zie:

Puntgaaf! Perfect! En lekker!
Het zal wel bij eentje blijven vrees ik, de eerste zijn allemaal rot afgevallen en de volgende zien er ook al geel-bruin ipv groen uit...
Maar alla, eentje is beter dan geentje!
En ik kan het dus wel, oef :)

Belangrijke les: de aanhouder wint!
Never give up. My strength comes from my pain :)

Dingen die ik al langer wist maar ik had blijkbaar een opfrisser nodig...

Tomaatjes gaan mij daarentegen elk jaar heel goed af:

Elke dag een handje vol!
Hoe staat het met de moestuin-lessen bij jullie?

Ik jaag op kleine vreugde, en zo vind ik
alle dagen iets waar ik blij van word.
-Katharina Elisabeth Goethe-


Nog een fijne opwijkende donderdag!
Liefs Els