Soms...
Soms zijn er dagen, weken die niet vlotjes lopen. Je wil wel maar je kan niet.Ik heb mijn grenzen overschreden, toen nog een beetje meer en nu loop ik al meer dan een week wat ziekjes. Niet ziek ziek maar toch genoeg om me lastig te voelen...
Ik geloof in de maakbaarheid van het leven, in het verleggen van grenzen en werken aan een Els 2.0.
Maar het leven is geen puzzel he!?
 |
| Rommelmarkt vondst :) |
Ik blijf op die muren/grenzen botsen die mijn ptss mij dicteert. Oefenen, falen en weer opstaan én veel therapie hebben me al van veel grenzen in mijn hoofd afgeholpen, of ze op zijn minst helpen verleggen. Maar mijn lichaam wil/kan niet mee. En dat blijft zo. En dat is moeilijk uit te leggen aan mensen 'want ja ik ben gelukkig en ja ik amuseer mij maar toch sloopt het mij op hetzelfde moment'.
Het is vaak zelfs moeilijk uit te leggen aan mijzelf ;) En toch probeer ik dat, met mildheid en begrip. Iets waar ik goed in ben maar niet voor mijzelf. Maar ik moet mijzelf vergeven, anders komt het niet goed...
Misschien is het leven wél een puzzel, eentje van de rommelmarkt. Je begint maar weet niet waar je eindigt en wanneer. Misschien ontbreken er stukjes, zitten er stukjes van een andere puzzel tussen of zijn er stukjes die wegens veelvuldig gebruik niet meer goed passen of wiens kleur vervaagd is...
Maar het blijft een mooie vondst die puzzel. En het gaat om het plezier tijdens het maken, het trots zijn op het resultaat (wat dat ook moge zijn) en tevreden zijn met wat is.
Opwijken, niet afwijken.
Ik leer om los te laten...(probeer).
Een goede leraar brengt leerlingen voort
die beter zijn dan hij.
-Max Pam-
Liefs,
Els
Heel goed gezegd Els, een puzzel van de rommelmarkt, daar heb je helemaal gelijk in.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie filosofische overdenking! Ik wens je zeker dat plezier toe en ik vind ook dat je nu al trots mag zijn, met hoe je bezig bent!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Akkelien
Jezelf uitleggen aan een ander is bijna niet te doen. Zeker wanneer er ptss in het spel is of in mijn geval Asperger of iets anders op 'geestelijk' gebied. Mildheid, eigenwaarde, leven in het nu en meer, het is allemaal zo goed voor ons. Maar dat betekent niet dat het meevalt. Dikke kus X
BeantwoordenVerwijderenIk voel me ook heel vaak een puzzel. Je hebt het mooi beschreven. XX Esther
BeantwoordenVerwijderenSoms denk je dat je er bijna bent en dan blijk je ineens een stukje te missen. Waar je een eeuwigheid naar zoekt. Totdat je het los laat. En dan ligt hij daar zomaar te stralen; 'hier ben ik! Ik lag gewoon voor je neus!' :-))
BeantwoordenVerwijderenMag ik zeggen dat ik denk dat je jezelf nog niet helemaal accepteert zoals je bent en je jezelf teveel focust op je 'tekortkomingen'?
Dan zeg ik er meteen achteraan dat ik mezelf ook niet accepteer, nog steeds streef om 'beter' te worden. Minder 'zwak' te zijn. Terwijl ik weet dat ik tegelijkertijd oersterk ben. Oersterk ben ik als ik bij mezelf blijf. 'Zwak' ben ik als ik teveel op 'normale' mensen wil lijken. En da's grappig, want wat/wie is 'normaal'? Iedereen is bijzonder. Hahahaaa, zoals je merkt ben ik ook nog druk aan het puzzelen :-) Maar het is een mooie puzzel. Zoeentje waarvan je haast niet wilt dat hij af komt, want je hebt er zo'n lol in.
Liefs,
Sandra
mooi beschreven!
VerwijderenPrachtig verwoord!!
BeantwoordenVerwijderenBlijf jij maar mooi een puzzel van de kringloop die zijn namelijk het allermooiste vol met ervaringen!
BeantwoordenVerwijderenNiet perfect en daarom prachtig
X Es
Mooie vergelijking, die puzzel uit de kringloop. Het leven blijft toch een grote puzzel. Maar soms zitten er verrassend leuke puzzelstukjes in.
BeantwoordenVerwijderenPrachtige puzzel prachtige Els!
BeantwoordenVerwijderen