donderdag 14 november 2019

Mensen weggooien.

Ik kan het niet...

Noem het een opwijking maar ik kan geen mensen weggooien. Dus al die kerstkaarten van oude schoolvriendinnen met foto's van kinderen die ik nog nooit in het echt heb gezien: ik hou die bij... Als er later na mijn dood iemand mijn doos vol kinderen vindt; daarom dus ;)

Ik begrijp het dan ook niet dat mensen foto's naar de kringwinkel brengen!?
Zoals deze:


Een paar maanden geleden kochten we een bruin kader met pentekening in de kringwinkel van Dordrecht. Karel verfde hem dit weekend mooi wit en ontdekte deze foto achter de tekening. Het is echt een grote foto, bijna A4. Wie zijn deze mensen? Waarom zat die foto zo verstopt? Gaat het om een buitenechtelijke relatie ofzo? Wie nam dan die foto?
Ik weet het, mijn fantasie slaat op hol. Ook een opwijking :)
Ik vind die foto naast lelijk ook heel mooi. Hij is een toonbeeld van alledaags geluk, kleine dingen die fijn zijn. Zij ziet er stralend gelukkig uit en hij knetter verliefd. Zo mooi!
Als iemand deze mensen kent hoor ik het graag!

Mensen weggooien, dat is iets dat in België vaak gebeurt. Lees dit maar eens.
Ik kan alleen voor mijzelf spreken, jullie weten dat ik een grote fan ben van Watou en Damme, ik kan me niet voorstellen dat deze pareltjes zouden verdwijnen.
En ok, er zijn nog plaatsen waar je kunst kan zien, en dat doen wij ook. Komende zondag gaan we naar Bloot zijn en beginnen. Ik kijk er al ferm naar uit, dat gaat geweldig zijn. Maar het verschil is dat we hier voor gekozen hebben, bewust.
In Watou en Damme gaat het net om niet weten wat er te zien zal zijn, je laten verrassen, verliefd worden op iets dat je niet kent.
Zoals dit!

En daarom is het zo triest dat er meer en meer cultuur verdwijnt: cultuur opent je ogen, hart en ziel. Het maakt je slimmer, zachter en milder. Het geeft je vleugels en zin om zelf de wereld mooier te maken.

Triest, triest, triest.

Als tegenwicht dit inspirerende, hoopgevende boek: Generatie nu. 



''Er is iets ongelooflijk eerlijks aan bomen in de winter, hoe ze expert zijn in het loslaten van dingen.''
-Jeffrey McDaniel-

Maak er nog een fijne, opwijkende donderdag van,
Els



Ps: Er zijn nog bundels! 5 euro voor 'Echte Els' bij je thuis!

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!   



8 opmerkingen:

  1. Mooi verhaal, ik gooi ook geen mensen weg hahaha Die foto heeft misschien eerst in dat lijstje gezeten en is er daarna blijven zitten toen de tekening in het lijstje ging. Dan zou het zomaar een vergeten foto kunnen zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dilemma. In principe gooi ik dat ook niet weg. Foto's sowieso niet maar kaarten oei dat wordt wel steeds moeilijker. Het verbaast mij wat je allemaal tegenkomt aan echt persoonlijke dingen. Wat me het meest aangrijpt is het feit dat bij het overlijden van een opa, oma of oudtante de familieband doorgeknipt en weggedaan wordt. Misschien een sentimentele gedachte en soms stopt een bloedlijn ook maar opeens doe je er gewoon niet meer toe. Ach en als ik erover nadenk is het misschien juist mooi dat iemand in de kringloop beland ipv in het afval en hoop ik dat het gekocht wordt door iemand die opa of oma weer adopteert.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, dat is waar. Nu komen ze nog eens online met hun geluksmoment. Prachtig alledaags hé!

      Verwijderen
  3. Wat een heerlijke spontane foto. Word er blij van, net als jij.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Foto's, kaarten, brieven; ik bewaar ze al m'n hele leven en zou ze dus nooit weg kunnen doen.

    BeantwoordenVerwijderen

Het is altijd fijn om van jullie te horen! Bedankt voor je reactie!!!