dE LeeSclub las:

De dagboeken van Cassandra Mortmain

Goedemiddag, allereerst een Fijne Sint gewenst! Lekker druk bij ons op het werk (bakkerij) vandaar dat ik wat later ben. Thee en pepernoten klaar? Daar gaan we.

Dikke merci voor het meelezen! Ons volgende boek wordt Een klein gebaar en dat bespreken we hier op donderdag 17/1. Het is de laatste van Lucy Dillon, haar vorige boek lazen we een jaar geleden en iedereen was toen dol enthousiast dus dat komt weer goed. Het is een dekentje-chocomelk-pepernoten-boek, ideaal voor op grijze dagen als vandaag.

En dan nu De dagboeken... Voor mij echt wel één van de boeken van het jaar, voor jullie ook?

Mijn recensie:  

De naam Dodie Smith doet misschien geen belletje rinkelen maar als ik zeg dat het de schrijfster van 101 Dalmatiërs is weet iedereen waarover ik het heb. Smith schreef dit geweldige boek in 1949 maar de taal van Cassandra doet geen moment ouderwets aan, het verhaal spat van het papier.

J.K. Rowling zegt dat het één van haar lievelingsboeken is en ik kan me daar volledig bij aansluiten! Zo blij dat uitgeverij Karmijn deze Engelse klassieker in het Nederlands heeft uitgebracht.

In 3 dagboeken, verspreid over 8 maanden houdt Cassandra ons op de hoogte van het reilen en zeilen van haar originele familie die zonder inkomen probeert te overleven in een vervallen kasteel midden in het overweldigende Engelse platteland. In het begin moet je even wennen aan de zeer beschrijvende schrijfstijl die het meisje hanteert maar al snel zal het juist die stijl zijn die dit boek onweerstaanbaar maakt.

De familie Mortmain probeert te overleven op niets, ze hopen allemaal dat vader nog eens een bestseller zal schrijven of dat de oudste dochter kan worden uitgehuwelijkt aan een rijke man. Elke dag bidden Cassandra en haar zus Rose hiervoor, tot op een dag…

Leven in armoede, in een vervallen kasteel, op het verlaten platteland klinkt niet fijn om te lezen maar dat is het wel. Je beleeft alles door de ogen van Cassandra en haar originele kijk op de wereld, samen met haar humor en intelligentie maken dit boek tot een verslavend pareltje. Pagina na pagina, dagboek na dagboek gaat ze steeds mooier schrijven, worden haar beschrijvingen van de natuur steeds levendiger en wordt haar aanstekelijkheid steeds aantrekkelijker. Met elke pagina die je omslaat heb je een glimlach op je gezicht en krijg je een beetje kramp om je hart want je wilt niet dat dit boek ooit uit is. (Je gaat je zo thuis voelen in het boek, het verhaal, dat je denkt dat je je ontheemd gaat voelen als het boek uit zou zijn.) Ondertussen gebeurt dat toch en dan ga je op zoek naar de film en troost je jezelf met het idee dat je gewoon van vooraf aan kan beginnen met lezen. De familie Mortmain is vanaf nu deel van mij. Dit boek ga ik blijven koesteren.

''Streef naar innerlijke rust, niet door stilstand in werkzaamheden, maar door evenwicht.''
-Friedrich von Schiller-

Dikke merci voor jullie enthousiasme, en we gaan er weer tegenaan in het komende jaar hé!
Veel leesplezier en nog een fijne opwijkende donderdag,
Els