Allerlei

Verontschuldigingen die er geen zijn.

Ik voel me vaak schuldig, beschaamd, lastig. Over allerlei dingen, groot en klein. Ik vind zelf dat het niet hoeft en toch voel ik het. Iemand anders zou het mogen van mij, maar ik niet. Of ik wil me verdedigen voor iets waar ik niet aan kan doen. Snap je?

Zoals daar zijn: 

 

-5 boeken kopen en geen broek (waar ik naar op zoek was). Terwijl ik al zo veel boeken, heb, vaak nog ongelezen. Ter mijner verdediging: ik steun zo de boekhandel, en mijn favoriete schrijvers. Ik krijg ook veel boeken dus vind ik dat ik er ook veel moet kopen, ter compensatie :) En ik hoorde Joost in Boeken FM zeggen dat boeken kopen en lezen twee verschillende hobby's zijn. Zo waar :)!

 

-niet meer op jullie blogs reageren. Dat begon met 2 blogs waar ik niet meer op kon reageren, ondertussen is het al op de meeste blogs waar het niet meer op lukt. Geen idee hoe ik dit kan verhelpen. Tips?

-vorig jaar ging ik op jaarlijkse controle bij de gynaecoloog (een ramp trouwens), ik was net geopereerd aan mijn schouder en kon daarom mijn oksels niet scheren. Ik voelde me daar best wat lastig over, terwijl ik vind dat die overdreven obsessie (in onze maatschappij) met haarloze vrouwen ongepast is. Dus scheer ik dit jaar niets! Dan voel ik me daar liever opgelaten over dan dat ik me erger aan mijzelf omdat ik het toch maar gedaan heb, omdat ik denk dat dat 'gepaster' is. 

-Ik hou van Nederland én Nederlanders. Jullie hebben meloenthee, pindakaas in allerlei soorten, een knappe koningin, geweldige schrijfsters, mijn favoriete hotel en zo veel meer. Toch was ik "de Nederlanders" in Antwerpen even beu. Ik denk ook dat het juist de niet zo toffe waren die naar ons kwamen (geen masker willen opzetten, geen afstand houden, met te veel samen een winkel betreden,...) en dat alle fijne, lieve Nederlanders braaf in eigen land bleven. Ik ben ook braaf in eigen land gebleven maar kijk er wel al naar uit om binnenkort giga veel bij jullie te komen shoppen :)

-alles ivm TVOH en de BOOS-uitzending heeft me enorm getriggerd, meer dan ik had verwacht. Dat maakt dat ik soms een best lastige huisgenoot was voor Karel. Ik begrijp waar mijn eigen reactie vandaan komt en ik weet dat ik me er niet voor hoef te schamen, maar toch...

Lang leve De Groene Waterman.

 

Herkent iemand dit? Het je niet willen schamen, lastig voelen, een schuldig gevoel hebben én toch ook vinden dat het niet hoeft?

Dat is een afwijking in de plaats van een opwijking :) 

 
Dan zoek ik mijn heil maar weer in de letteren. Ik heb dit jaar best wel al veel gelezen, meestal vlotte en dunne boeken. Zoals de laatste van Ane Riel. Nu ben ik bezig in een dikke: In een mens. En jij? 

 

Omring je alleen met dingen waar je echt blij van wordt.

-Marie Kondo-

 

Hou jullie warm en veilig,

liefs Els

 

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!