dE Leesclub las

Het Moerasmeisje

Goedemorgen, vaste 'klanten' weten het al langer: dE LeeSclub leest geen slechte boeken. Maar je hebt goede boeken en héle goede boeken. Voor mij steekt Het Moerasmeisje er met kop en schouders bovenuit. Voor Reese Witherspoon ook, en voor jullie?

Maar eerst wat afspraken voor volgende keer:
Ons volgende boek wordt wederom een pareltje, van Bart Moeyaert in dit geval. Tegenwoordig heet iedereen Sorry gaat u ferm raken, hou u maar vast... We bespreken het hier samen op donderdag 11/4.

Thee en koekjes klaar (fairtrade mango en wafeltje in mijn geval)? Hier gaan we:

De beste boeken worden niet door schrijvers geschreven, wel door mensen die een boodschap hebben. Mensen die een verhaal in zich dragen dat naar buiten moét.

Owens kennen we al als non-fictie bestseller schrijfster (over haar leven als wildlife biologe in Afrika), dit is haar fictiedebuut. En wat voor een debuut. Een debuut dat schreeuwt om meer: meer boeken, een film (Reese, aub!?); gewoon meer Delia.

Het verhaal gaat over Kya, het moerasmeisje, een meisje dat helemaal alleen opgroeit in het moeras. Je kan je de roddels en verhalen in het dorp wel voorstellen… Als er een jongeman dood wordt aangetroffen, een man die op Kya valt, komt zij direct onder verdenking.

Het boek begint als Kya nog klein is en omspant quasi haar volledige leven, wat maakt dat je helemaal kan opgaan in haar wereld. Een wereld die hard is maar ook buitengewoon mooi. Door de afwisseling van perspectief tussen de hoofdstukken krijg je een volledig beeld van Kya en de wereld om haar heen. (Er is een constante afwisseling van hoofdstukken over Kya, met af en toe een hoofdstuk over de moordzaak. Dat maakt het niet alleen extra boeiend maar ook extra spannend.) Eens je begint kan/wil je niet meer stoppen met lezen. Tot het aantal pagina’s begint te slinken, dan ga je trager en trager lezen omdat je niet wilt dat dit moois ooit eindigt.

Het moerasmeisje leest als een thriller, een liefdesverhaal, een dagboek, een natuurboek, een activistisch pamflet, een biologiecursus... Het gaat over de jaren 50-60-70 maar is ook brandend actueel. Zonder het ooit echt te benoemen komen er thema’s zoals #metoo, racisme, milieuproblemen, eenzaamheid, natuurbehoud, vrouwenemancipatie en zo veel meer aan bod. Dat alles gebeurt vloeiend tussen de regels door; met zachte hand een harde boodschap brengen dus.

Kya is een hoofdpersoon die je nooit meer vergeet; je wil haar zijn of je wil samen met haar zijn (of beide). Maar hoe innemend, moedig of intelligent Kya ook is als hoofdpersoon, het moeras zelf is een duchtige concurrent qua de hoofdtoon voeren. Ik had nooit gedacht dat de natuur daar zo mooi kon zijn. Elke zin zindert, bruist, borrelt, spat van het papier. De natuur wordt zo geweldig mooi omschreven, dat kan enkel iemand die er echt van houdt en haar door en door kent zo op papier krijgen.

Met oog voor detail weet Owens een wereld te scheppen die je tot diep in je ziel raakt. Ik hou van Kya, ik hou van het moeras, ik hou van Delia. Het moerasmeisje blijft aan je kleven, is onvergetelijk mooi.

Laat maar horen hoe hard jullie genoten hebben van dit prachtboek.
Bedankt voor het meelezen en tot de volgende Leesclub!


''Zoek naar schoonheid in iedereen die je tegenkomt en je zult het vinden. Iedereen draagt goddelijkheid in zich.''
-Richard Paul Evans-

Nog een fijne opwijkende donderdag,
Els

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!