Bang, beleefd en waar blijft boos!?

Ik ben een meisje met een fietsmand...

Ik ben vaak bang, ik leef elke dag met angst. Al kies ik nog zo vaak voor liefde, angst is er sinds mijn 'leven na' altijd.
Ik wil al jaren eens alleen een boswandeling maken, één zijn met de natuur, maar ik durf niet. Ik ga wel alleen fietsen. Want op de fiets ben je veilig. Zeker met een fietsmand met bloemen, mensen glimlachen je toe als je zo rondrijdt.
Je bent veilig. Denk je. Dacht ik...

Alsof de wereld nog niet kut genoeg was kwam daar nog wat extra gitzwarte ellende bij. #Julie. Ellende die had kunnen worden voorkomen. 
Dat het gerecht niet echt goed werkt weet ik uit eerste hand.
Dat seksueel geweld niet serieus genomen wordt wist ik ook al lang.
En dan krijg je dit.
Daarom zit ik dagen later nog altijd met tranen in mijn ogen.
Ben ik bang, nog banger.
Ben ik beleefd, nog altijd, te veel.
Ben ik eindelijk boos. Ja, eindelijk.
(Mijn therapeut zal blij zijn ;) )

Want dat is wat meisjes/vrouwen echt fout doen in heel de seksueel geweld/#metoo-miserie: wij zijn te beleefd.

Wij worden niet boos als een collega een foute opmerking maakt die zogezegd om te lachen is, wij worden niet boos als een klant ons eens goed vastpakt (ik werk bij een bakker hé..), wij worden niet boos als we als klein meisje een vieze oude nonkel een kus moeten geven (of we worden wel boos maar krijgen daar straf voor), wij worden niet boos als we op een fuif dronken met een jongen mee naar buiten gaan om cd's uit zijn auto te halen (hij is dj, in de jaren '90 waren cd's normaal;)) en hij ons plots bespringt want ja, we zijn wel zelf mee naar buiten gegaan,...
Wij worden geleerd om niet boos te zijn, 'ge zijt zo schoon als ge lacht'.
Wij worden geleerd om beleefd te zijn.

Wij worden niet geleerd dat ons lichaam ons eigen bezit is.
Wij worden niet geleerd grenzen te kiezen, om die te stellen en te verdedigen.
(Echt, geloof me, ook jij niet. Denk maar eens goed na. Al klinkt het super evident.)
Wij worden niet geleerd nee te zeggen.

En als we pijn worden gedaan, op welke manier dan ook: met woorden, met daden, met ultieme daden dan denken we dat het onze eigen schuld is. Onze eigen fout. Dat wij niet goed bezig waren. En we schamen ons. We zwijgen.
Doen alsof het wel mee valt.
Maar het valt niet mee, het valt dik tegen.
Nu en later. De pijn blijft, de schaamte ook.

Dat doen wij fout.
Meer niet.
Al is dat best veel.

Tijd voor verandering?
#ikbenboos

Ik ben boos!
Jij ook?

Ik ga nog eens wijzen op dit geweldige liedje.
En dit ligt er klaar op mijn nachtkastje: Fonkelend van woede.

#ikbenboos en dat voelt goed.

Mijn oprechte deelneming aan alle slachtoffers en nabestaanden.


''Sommige regels zijn niets anders dan oude gewoonten die mensen niet durven te veranderen.''
-Therese Anne Fowler-

Wees eens boos,
noem het een opwijking, 
liefs Els