Nee zeggen is mijn ding (nog) niet.
Gisteren ging ik na mijn werk naar huis met mijn schort opgefrommeld in mijn tas. Tot dinsdag was ik vrij, hoera! Met de nadruk op was; toen ik lekker thuis in vakantiestemming aan het koken was kreeg ik telefoon of ik vandaag een dag wou komen invallen. En ik zei ja. Omdat ik dus niet goed ben in nee zeggen, dan steekt er schuldgevoel en schaamte en plichtsbesef en weet ik veel wat nog allemaal op... Dus haalde ik mijn schort uit mijn tas, wreef de ergste plooien er wat uit en seffens vertrek ik...En ach, dat gaat wel meevallen, en extra centen is ook mooi meegenomen. Maar ik vind het jammer dat nee zeggen me nog steeds zo moeilijk afgaat. Dat ik nog altijd 'denk' dat mensen je beoordelen om wat je voor hen doet in plaats van wie je bent. Nog veel te leren... ;) En jij?
 |
| Toen, in Zoutelande... |
Momenteel lees ik: De stem van de plant. En jij?
''Zelfacceptatie is stoppen met energie verspillen aan vechten tegen jezelf.''
-Olaf Hoenson Wilson-
Nog een fijne opwijkende donderdag,
Els
Ps: Er zijn nog bundels! 5 euro voor Echte Els bij je thuis!
Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!
Oh jammer dat je nu een dagje minder vrij bent. Ik kan dat ook niet goed, wel al een beetje beter met ouder worden en het hangt er ook een beetje van af wie het vraagt. Och ja ... met die extra centjes kunnen jullie misschien toch wel iets leuks gaan doen. Een (magere?) troost.
BeantwoordenVerwijderenEen troost inderdaad!
VerwijderenNee zeggen is ook moeilijk. Maar je kunt je misschien voornemen om het de volgende keer wel te doen. Dan ben je er op voorbereid als je gebeld wordt. Gewoon proberen. Ik weet bijna zeker dat het gaat lukken. Voor vandaag: werk ze.
BeantwoordenVerwijderenIk ben ook heel vaak gevraagd om extra te werken (op mijn eigen school). En ik heb ook altijd ja gezegd. Iemand uit de brand helpen is ook mooi vind ik.
BeantwoordenVerwijderenDat vind ik ook wel.
VerwijderenIk zeg heel vaak 'nee' maar niemand trekt zich er iets van aan :-)
BeantwoordenVerwijderenMaar alle gekheid: wordt het ons tegenwoordig ook niet aangepraat, dat we op alles 'nee' moeten zeggen? En wordt dat niet het vaakst gezegd door de andere partij die net over jouw grens is gegaan? Wat is dan de rol geweest van de andere partij? Misschien had die ook wel tegen zichzelf moeten zeggen: 'nee ik bel niet Els, want zij heeft een paar vrije dagen. Ik probeer eerst wel iemand anders'.
Ik bedoel maar, straf jezelf niet dubbel door EN een dag in te vallen EN je rot te voelen over dat je toch in de bres bent gesprongen.
Wat mij helpt als ze mijn hulp vragen is eerst wat door te vragen voordat ik ja of nee zeg. Soms blijkt de nood helemaal niet zo hoog.
Oh wijs, zou mijn psycholoog helemaal mee eens zijn. Merci!!!
VerwijderenGraag gedaan :-)
VerwijderenWijs geschreven Anita.
VerwijderenIk ook.
BeantwoordenVerwijderenIk denk zo langzamerhand dat het hele leven een leerproces is.
Ik kan ook geen nee zeggen en baal daar wel eens van hoor. Zelfs een assertiviteitstraining mocht niet baten.... altijd erom heen draaien of smoesjes verzinnen... en waarom eigenlijk he?
BeantwoordenVerwijderenGoede tip van Anita. Ik wil geen ‘nee leren zeggen’, maar wél zeker weten (nou ja, zo goed als zeker) dat ik er goed over heb na kunnen denken en het ja (of nee) uit mijn hart komt. Het ‘parkeren’ vind ik daarvoor een goede techniek. ‘Ik moet daar even over nadenken/even iets nakijken, maar ik bel je vóór ... terug met het antwoord!’ 😁
BeantwoordenVerwijderenAl te veel assertiviteit dient de samen-leving in al haar facetten en niveaus niet. Je eigen balans vinden, houden is het meest belangrijk denk ik.
BeantwoordenVerwijderenIk kan het steeds beter :-). Jezelf op evenveel waarde schatten als de ander is een kunst die ik heb moeten leren.
BeantwoordenVerwijderen