dE LeeSclub blijft lezen

Lezen in tijden van crisis.

De eerste dagen, weken, kon ik amper lezen maar ondertussen lukt dat weer aardig. Het is en blijft voedsel en medicijn in één voor mij, een goed boek.
Zij die niet (mogen) werken hebben nu extra tijd om te lezen en voor zij die nog (moeten) gaan werken is het een fijne ontsnapping uit de werkelijkheid. Dus dE Leesclub gaat gewoon verder.

Thee en koekjes klaar? (Earl grey en speltwafel.) Hier gaan we!

We lazen Het vuur in mij en ons volgende boek wordt Ik heb een naam van Chanel Miller, een mokerslag van een boek van een imponerende vrouw. Echt een top-aanrader. We bespreken het hier op donderdag 28 mei (ivm de feestdag een week later).

Maar vandaag dus Het vuur in mij. Indrukwekkend hé? Mijn recensie:

Voor mij was het de cover die me over de streep trok; never judge a book… maar soms is een cover té mooi. Na het lezen van het boek kan ik ook nog eens zeggen dat de cover perfect bij het boek past, dubbel mooi dus. Nog een geweldig pluspunt (mini spoiler, sorry not sorry) is dat er een Atticus-tattoo in voorkomt. (Ik heb er ook één…)

Het vuur in mij vertelt het verhaal van Ava die in een brand alles kwijtraakt: haar ouders, haar nichtje en tevens beste vriendin, haar huis en een groot stuk van haar lichaam.

De eerste 100 pagina’s zijn dan ook extreem zwaar om te lezen. Ik had geen idee van de afschuwelijke ellende die brandwonden inhouden. Iedereen denkt er wel het één en ander over te weten maar het is pas als je een verhaal van een overlever leest (al is het fictie) dat je een idee begint te krijgen. Dat vind ik ook zo knap van Erin: ze geeft je een inkijkje in een wereld die ver van je afstaat, zonder er doekjes om te winden maar ook zonder melodramatisch te doen. (Young adult boeken doen dat wel vaker, vandaar dat ik ze ook graag lees. Bij het één boek lukt dit al beter dan het andere, hier is het heel goed gelukt.)

Hoewel Ava zichzelf alleen nog maar ziet als het verbrande meisje gaat dit boek over zo veel meer. Het is een ode aan de vriendschap, aan jezelf vinden en jezelf blijven, het gaat over verliefd worden, over rouw en hoe hard de middelbare schooltijd kan zijn. Daarnaast gaat het ook nog eens over Atticus en tattoos. En over littekens en dat iedereen ze wel heeft, bij de één zijn ze gewoon meer zichtbaar dan de ander.

Ava en haar vriendin Piper springen van de pagina’s, recht in je hart. Het zijn levensechte personages, vol ups en downs, woede en verdriet. Het vuur in mij is een boek dat je doet glimlachen, tranen wegpinken en je zin geeft in het leven. Het is een fluoroze schop onder je kont die schreeuwt: maak van je littekens vleugels en vlieg! Vlieg!

Hebben jullie er ook zo van genoten, al is dat een raar woord ivm dit boek? Houden jullie ook van verhalen over mensen waar je anders niet over leest? Dat vind ik echt één van de pluspunten van young adult boeken. Dat ze zo divers zijn. Inclusief.

Bedankt voor het meelezen, ik hoop dat jullie de volgende keer weer meedoen. Gisteren hoorde ik dat onze bib een afhaaldienst organiseert nu ze verplicht gesloten zijn. Misschien doet jouw plaatselijke bib dit ook? Of koop het bij je lokale boekhandel, die kunnen je steun nu gebruiken. Of makkelijker: volg de link in mijn bericht.

''Wees nooit bang om een tijdje stil te zitten en na te denken.''
-Lorraine Hansberry in A Raisin in the Sun-

Lees ze en zorg goed voor jezelf en elkaar,
nog een fijne opwijkende donderdag,
Els



Ps: Er zijn nog bundels! 5 euro voor 'Echte Els' bij je thuis!

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!