Een label

Ik hou niet van hokjesdenken...

...maar hou wel van etiketten kleven op mijzelf. Op wat ik denk, voel, nog moet leren. Ik wil de dingen kunnen benoemen, bespreken, beschrijven. Om er vat op te kunnen krijgen. Niet om ze onder dat etiket vast te houden. Wat ik soms doe, Sorry Kristof (mijn psycholoog). Dat stuk dient me niet. Wat me wel dient is een naam op iets kunnen kleven om er dan met aan de slag te gaan, in therapie of thuis.

Wegens alle maatregelen gebeurt dat nu al 7 weken thuis. Zonder Kristof. Met Karel soms. Ik doe mijn best om etiketten te kleven en ze dan snel weer weg te halen, zoiets.

Maar het zijn tijden die raar en ongekend zijn. Voor ons allemaal. Dus ik doe maar wat. Dat wat bestaat voornamelijk uit niet te veel vooruit kijken en blij te zijn met wat er wel is.

Toen was het dinsdag en kwam mijn kapper een brood bij mij kopen. En ik was zo blij, zo blij. Echt buitensporig blij. Het deed deugd om hem te zien, even te praten, te lachen. De volgende klant stond al te wachten aan de deur dus het moest snel gaan maar toch... Wow!

Ik liep nog een hele tijd met een big smile. Omdat ik zo blij was hem te zien, iemand te zien die ik echt ken, niet een klant maar eerder een vriend. Toen dacht ik na over hoe mooi het gaat zijn als we terug meer dingen mogen. Gaan zwemmen bijvoorbeeld. Al die eerste keren gaan orgastisch fijn zijn.

Toen kreeg ik een giga klop en moest bijna huilen. Als ik niet op mijn werk was dan had ik gehuild. Ik besefte plots in wat voor een wereld we nu leven. En ik weet dat, maar al te goed, ik werk er in. Dus ik weet dat het eng is en raar en eenzaam en gevaarlijk.

Maar mijn kapper zien katapulteerde me even terug naar ervoor. Voor de maatregelen waar we nu al weken onder leven. En dat deed effe pijn. Het contrast zo scherp zien. Op de één of andere manier went alles. Ook de angst en extreme voorzichtigheid op het werk. Het is en blijft super vermoeiend maar ergens is het ook al normaal.

Dat maakte mijn kapper allemaal los.
Dat is ook een beetje hoe ik me ook al weken voel: gemengd.
Triest, blij, daar voel ik me dan schuldig over, bang, boos, gefrustreerd, teleurgesteld, blij, ontroerd, vol liefde,...

Op en af.
Maar dinsdag even extreem.

Herkenbaar?


Mijn ziel delen, als opwijking, ik blijf het graag doen, met jullie.


Momenteel lees ik een super boeiend essayboek: Spiegeldoolhof. Aanrader.


''Geluk bestaat niet uit grote dingen bereiken, maar uit kleine dingen waarderen.''
-Olaf Hoenson-

Alvast een fijn weekend,
zorg goed voor jezelf,
Els


Ps: Er zijn nog bundels! 5 euro voor 'Echte Els' bij je thuis!

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Merci!