Afscheid

Already broken.

Geen Leesclub vandaag, die stellen we een weekje uit. 

Gisteren namen we afscheid van onze Sieriel. De tweede injectie met cortisone sloeg niet aan. Hij was gestopt met eten. Dan moet je een beslissing nemen. En die was heel hard en heel pijnlijk maar we deden het toch. Zo raar: beslissen over de dood van je dier...

Maar we deden het voor hem.

 

Karel had een mooi kaartje gemaakt, met teksten van ons beide. We hebben hem op een mooi plekje in onze tuin begraven.

 

Sieriel

 

Hij is niet meer.
Ons manneke
Onze wilden tieger
Ons venteke
Onze jongen

Rust zacht tussen de geurende rozen,
de kwetterende mezen en tsjilpende
mussen. In de schaduw van de ruisende
boom; stralend zonlicht op jouw strepen,
liggend in uw bakske.

Nooit vergeten we jouw oranje-wit in
het lentegroen. Het schransen met je roos
plastronneke aan. Je was de zachte rust
zelve. Een compadre voor Caries.
Een vriend van ons allen.

­Sieriel, we hopen je een warme thuis,
een hemel op aarde te hebben gegeven.
We zijn bedroefd maar ook vereerd
dat we bij jou mochten wonen.
Onze vriend, rust zacht.

 

Sieriel

 

Thuis voelt pas thuis als jij daar bent
jij die onze dromen zo goed kent
eten staat voor jou bovenaan
dank dat wij op twee mochten staan.

Jij straalt rust uit, lijkt onwankelbaar,
bang voor bijna niets, tot je van
de stofzuiger verschiet.

Aaibaar, aanwezig, betrouwbaar,
knap met je wit en vurig ros haar.
Een vriend, gevonden op straat via het asiel
naar ons huis in de Heidestraat.

Voor ons ben je meer dan je ooit
kunt weten, te groot in ons hart om
ooit te vergeten.

 

 

Sieriel

 

Wij hebben iets overwonnen
wat maakt dat ons mooier is dan hun.
Het ging niet vanzelf
het eerste vertrouwen was amper flinterdun.
Nu hebben we een band
gebouwd op wederzijdse affectie

We zijn elkaar vertrouwd
jij geeft het leven zin, directie.
Toch laat ik je gaan
met tranen in mijn ogen
Het ga je goed,
mijn hart is gebroken.

 

Dit wordt, wederom, een huildag.

 

Ik begon net in Veranderen: methode. Ik hoop daar wat afleiding in te vinden. En ik troost Caries, die nu ook erg eenzaam is...

 

Liefs, Els