Litteken

Eindelijk. 

Dik 3 jaar geleden viel ik met mijn koersfiets. De wonde op mijn schouder genas niet goed, wegens een dronken dokter van wacht. Ik moest uiteindelijk in januari geopereerd worden door een plastische chirurg. Die wonde genas eerst goed en toen niet meer zo goed. Maar de pijn was minder, dat was een opluchting. Want hoewel ik triest en bang werd als ik naar mijn schouder keek: zo lelijk, zo eng, zo wraakroepend (omdat het niet zo had hoeven te eindigen als de dokter zijn werk goed had gedaan) was ik oog enigszins opgelucht: ik had (heb) nog last van jeuk en trekken maar niet meer van die diepe, hevige pijn.

 

Met een vers, rood litteken mag je niet in de zon komen. Dat van mij bleef (blijft) dik en rood, mijn huisarts bleef herhalen: niet in de zon, nooit! Dus liep ik afgelopen 3 zomers met mouwen. Binnen en buiten. Ik werkte tijdens hittegolven met mouwen en een nat sjaaltje in mijn nek. Ik zwom binnen terwijl ik ook graag eens buiten zwem. 1 keer, in Engeland, zwom ik buiten met een dikke laag pleisters op mijn schouder.

Een tijdje geleden, na de eerste hitte, was ik het beu en maakte ik een nieuwe afspraak bij de plastische chirurg. Mijn huisarts (niet de dokter van wacht trouwens) had me altijd verzekerd dat het litteken nog wel te corrigeren zou zijn, als ik het maar eerst een paar jaar liet rusten... Bij de chirurg gekomen kreeg ik slecht nieuws: er valt niets aan te doen. Hij kan opnieuw snijden maar kan niet garanderen dat het dan wel goed komt. Ik heb magere schouders, er staat gewoon te veel spanning op mijn huid en daardoor is het lelijk geworden. 

Maar ik kreeg ook goed nieuws: aangezien het litteken al 2,5 jaar oud is mag ik er wel al met in de zon. Het is toch hopeloos ;) Ik moet het wel om de 2 uur insmeren met factor 50 maar dat is niet erg hé. Ik mag met blote armen! En schouders! En buiten zwemmen! Wat ik zondag al deed en ik voelde me hemels: op mijn rug in het water, onder de bomen en de zon!

Dus ben ik naast een beetje triest en beschaamd ook blij, heel blij! 

Beschaamd omdat er nog steeds weinig mensen met littekens in het straatbeeld te zien zijn. Ze zullen er wel zijn die mensen, maar ik zie ze niet. Jij wel? Dat blijft toch nog een beetje taboe vrees ik. Dus heb ik er een opwijking bij: littekens uit de taboesfeer halen ;)

 

 

Momenteel lees ik: Rugzwemmen. Een klimaat-fictie-kinderboek dat geweldig goed is!

En gisteren zag ik voor de derde keer Eternal sunshine of the spotless mind! Blijft goed. Ik hou van Kate!

“The best people all have some kind of scar.”
-Kiera Cass-

Liefs,

Els

Ps: Sommige links in dit blogje verwijzen naar een plaats waar je de boeken direct kan kopen. Doe je dat via mijn blog dan krijg ik een kleine vergoeding. Kost jou niets, draagt wel bij aan mijn Geluksvissen en -plantjes spaarpot! Ga je liever langs je onafhankelijke boekhandel? Heel goed! Doe ze dan mijn groeten:) Merci! 

 

Ps: Er zijn nog bundels! 5 euro voor 'Echte Els' bij je thuis!