Op en af.
We zijn bijna 13 jaar later en nog ben ik er niet over. Ik zal er ook nooit 'over' zijn. Zondag stond ik nog huilend te hyperventileren in het hokje van het buitenzwembad. Helemaal overprikkeld van een ontbijt met 2 vrienden en hun dochtertje. Gelukkig was het zo koud in het water dat ik snel in een ander gevoel zat. Tot we er uit kwamen en met het opwarmen de overprikkeling ook weer terug kwam maar alla...
Dan denk ik dat ik niet vooruit ga. Maar dat doe ik wel. Want ik lees bijvoorbeeld terug thrillers, dat heb ik meer dan 10 jaar niet kunnen doen. Ik heb zo genoten van Na die nacht. Ik miste een groot stuk uit het leven van Sara Linton maar het voelde direct als thuiskomen. Ga ik nu weer heel de tijd spannende boeken lezen? Nee! Want ik merk wel dat het me lichamelijk extra energie kost, het triggert dingen in mij. Maar toch, vooruitgang hé. Niet op alle vlakken maar wel genoeg om dankbaar te zijn.
Wij wonen (jammer genoeg) in PFOS-land :( Om een duidelijk zicht te krijgen op hoe erg het allemaal is en wat 3M aan schadevergoeding enzo zal moeten betalen aan de gemeente mochten wij gratis ons bloed laten testen. Hoewel ik bang was voor het resultaat deden we de test toch. Na 2 weken gingen we de uitslag hebben, die 2 weken werden er 4 (zenuwslopend) maar gisteren hadden we dan toch eindelijk onze uitslag. We scoren beide veel te hoog maar vallen 'gelukkig maar' in de eerste gevarenzone. Het kon nog veel erger. Ik ken mensen met een veel hogere score. Dus hoewel ook dit niet eenduidig goed is ben ik toch ook hier dankbaar voor.
Gelukkig kweken wij quasi alles in potten. Zeker de groenten! |
Waar ben jij dankbaar voor vandaag? Ook al is het misschien ook niet eenduidig of maar klein of...?
Je moet er gewoon toch maar het beste van maken, hé.
BeantwoordenVerwijderenIk kan niet veel meer doen dan je sterkte wensen. Want het is vreselijk wat je 13 jaar geleden overkwam. En nu dit weer. Ik vind je een stoere, dappere vrouw.
BeantwoordenVerwijderen