De lang beloofde afwijking van een op-wijking

Over de Margriet enzo dus...

Dus geen op-wijking deze week. Wel een vervolg op het Margriet-verhaal.
Omdat ik het beloofd heb en belofte maakt schuld.
Hou jullie vast, het wordt chaos vandaag.

Als ik over de feiten (of iets daaraan gerelateerd) praat begin ik 'wazig' te praten, praten op papier heeft hetzelfde effect. En hier is er geen Laura om alles netjes aan elkaar te breien...

Voor mij heeft een blog 2 functies: een therapeutische voor de schrijver maar ook een 'even weg van de wereld' voor schrijver én lezer. De lezer is dus ook belangrijk. Vandaar dit blogje vandaag.

Allereerst nogmaals een dikke merci voor al jullie lieve woorden via reacties, mails en post!
Dat doet ferm deugd!!!

Ten tweede: mijn verhaal in de Margriet is 'af'. Wat wil zeggen dat ik over de feiten an sich niets meer ga vertellen (want dat is niet fijn, voor mij). Maar wat natuurlijk niet wil zeggen dat alles daarrond is afgelopen.
Rechtszaken en van die dingen slepen (sinds gisteren) al 3 jaar aan en zullen dit jaar nog niet afgelopen zijn.
Wat dan weer wil zeggen dat wij er nog steeds middenin zitten, dat wij het nog altijd niet écht kunnen afronden.
Dus wie weet, ooit, als alles écht voorbij is vertel ik er wel meer over.
(Hoewel, écht voorbij gaat het natuurlijk nooit zijn. Maar alla.)

Ik dacht dus na en na en na ...over wat ik jullie kan vertellen. Iets wat nuttig is voor jullie. Als mensen die ook iets hebben meegemaakt of naasten hebben die met iets zitten.

Ok, even rust genomen. We gaan weer verder.
Dat was wat ik zeker wist: ik wil iets vertellen waar jullie wat aan hebben.
Ik ben er nog steeds niet uit wat en hoe dus ik begin hier maar wat op te sommen he, zonder orde of volgorde:
Ahja, voor ik het vergeet. Dit zijn dingen die voor mij hebben geholpen maar waarvan ik denk dat andere mensen (in andere situaties er) ook iets aan kunnen hebben. Dit is geen waarheid of handleiding of...
Dit wordt, eerlijk gezegd, gewoon chaos.

 Diep ingeademd:

-hoewel ik dol was op (waargebeurde) boeken waarin mensen iets meemaakten en dan van nul opnieuw begonnen en echt gelukkig werden viel dat in de praktijk zwaar tegen.
Toen het 'mijn beurt' was en ik dus eindelijk die 'kans' kreeg wou ik alleen maar terug naar 'daarvoor'.
Van o beginnen wil zeggen dat je een 0 bent of je minstens zo voelt en dat is gewoon klote.

-in die boeken zien mensen heel snel 'het licht' en vanaf dan gaat alles als vanzelf. Het duurde heeeeel lang voor ik wat licht zag (en ik zocht er heel hard naar hoor). En dat licht bleef niet maar ging voortdurend weer weg of ik twijfelde of het echt wel hét licht was en...
Laura (van de Margriet) maakte van mijn verhaal een verhaal met een duidelijk licht. En toen besefte ik het pas goed: wow ik heb er ook een, een licht. Alles gaat nog niet vanzelf hoor, maar ik ben blij met mijn licht.

-alles eens opschrijven is heeel nuttig en werkt therapeutisch heel verhelderend. Dat zeg ik niet alleen, echte therapeuten zeggen dat ook. Ik schreef veel maar pas toen mijn woorden door Laura tot 'Mijn verhaal' werden gevormd 'werkte' het voor mij.
Omdat ik een te kritische lezer ben van mijzelf, denk ik. Dus als je met iets zit: schrijf het op. Of laat Laura het voor je doen ;)

-het woord therapie is gevallen...Nog steeds iets met een zweem van schaamte er rond, taboe ofzo..
Ik zal dan maar even dat taboe doorbreken. Als je met iets zit en je komt er zelf niet uit: ga dan in therapie!
Het kost veel geld, ik weet het, maar het zullen je best bestede centen ooit worden.
Een therapeut is een buitenstaander en dat maakt alle verschil.
Ik heb een fantastische man, met geweldig luisterende oren maar hij is betrokken partij en kan dus nooit voor me doen wat een therapeut wel kan. Hij doet dan weer veel wat een therapeut niet kan/mag doen maar dat is een ander verhaal ;)

-veel praten, met je partner, is heel belangrijk. Want al denk je elkaar nog zo goed te kennen, in tijden van crisis leer je elkaar pas echt kennen. En dan doe je dingen of zeg je dingen die raar of niet fijn overkomen.
En dan is het wel zo handig om te zeggen of te vragen waarom en wat en hoe en...
Niet zo maar denken dat je wel weet waarom iemand iets doet of zegt maar het ook vragen. Praten, praten, praten en analyseren en uitleggen en vragen stellen en...

-huilen is niet erg. Opkroppen is veel erger. Huil en huil en schaam je niet.

-als je denkt er te 'zijn'. Schrik dan niet als je plots terug bij af lijkt te staan. Met de nadruk op lijkt.
'Herstel' gaat niet in een stijgende lijn maar met kleine ups en ferme downs. Als je vreest terug bij af te staan, dat is niet zo. Het voelt zo. Maar de weg terug omhoog ben je al eens gegaan en zal dus nu veel sneller gaan.
En dan geniet je van je up, die heel even duurt en dan stort je terug in een down en...Langzaamaan komen er minder downs.

-'wie goed doet goed ontmoet' zijn mooie woorden en ware woorden, maar...Je kan nog zo je best doen, goed komt soms pas als je het al lang niet meer verwacht. Niet opgeven, blijven geloven.

-blijven geloven in jezelf! Je gaat er sterker uitkomen, al zie je dat in hebt begin niet zo. En al zie ik het dikwijls nog altijd niet zo...

-theorie is geen praktijk. Tussen iets weten met je hoofd (zie 'sterker' hierboven) en met je hart zit een groot verschil. Je kan iets plots weten of beseffen of bedenken of...en er toch niet naar kunnen handelen of in geloven. Maar dat komt dan wel, later. De eerste stap is altijd de theorie en plots ga je beseffen (maanden, jaren) : hé, de praktijk is er.

-terwijl je er 'in zit', zie je je vooruitgang niet. Daar is afstand in nodig. Bijvoorbeeld afstand in tijd. Het wil dus niet zeggen dat je stilstaat. Je gaat vooruit maar dat ga je pas later beseffen.

-er zullen dingen zijn/komen die niet (meer) mogelijk voor je zijn. Wegens te druk of te eng of te triest of te confronterend of...Dat zijn extra klappen die je krijgt. Probeer je dan toch maar op de dingen te richten die nog wel gaan. Wat je aandacht geeft groeit.

-moest je voor de keuze komen: wel of geen rechtszaak, goed over nadenken. Zoiets kost jaren tijd en bakken vol geld. Ondertussen kan je het niet echt afsluiten en krijg je er misschien nog trauma's bij.
Langs de andere kant, het geeft je wel het gevoel van 'iets' te doen. En dat voelt beter dan 'ondergaan'.

-als je nog geen blog hebt, begin er dan één :)
Echt, aan mijn blog heb ik veel! Zeker omdat mijn blog 'Dingen die fijn zijn' heet. Ik 'moet' dus op zoek naar fijne dingen.
En die zijn er wel, altijd. Maar je moet ze willen zien!
Oefening baart kunst.

Voor de naasten:
-luister

-luister nog meer

-blijf luisteren

-laat huilen

-stel concrete dingen voor. Dus niet: ik wil wel eens met je gaan wandelen ofzo, bel maar. Nee, spreek direct iets af. De ander heeft al genoeg gedoe aan haar hoofd en wil duidelijkheid.

-geef als troost geen boeken (ik kon maanden geen boek uitlezen) of eten (ik had totaal geen eetlust) of...
Wat geef je dan wel: fijne, lieve dingen. Van mijn tante kreeg ik een knuffel met kersenpitten in, daar heb ik veel aan gehad.

-praat over het onderwerp, mijd het niet. Ook al heb je het er moeilijk mee.
Als je niet weet wat zeggen zeg dan dat: ik weet niet wat zeggen. Of stuur een brief.

-door het onderwerp te mijden laat je uitschijnen dat het je koud laat. Je geeft de ander het idee dat hij onbelangrijk is of een last of zich moet schamen of...

-als je iets voorstelt om samen te gaan doen denk dan na over 'wat'. Denk na over wat de persoon heeft meegemaakt. (Zeker bij films enzo.)

-gewoon er zijn is al heel veel!

Pfffffffffffffff...
Klinkt allemaal zo belerend, niet? Zo is het niet bedoeld hoor!
Ondertussen weet ik al dat blogland vol empathische mensen zit. Dus jullie hebben mijn tips hoogstwaarschijnlijk totaal niet nodig. Maar jammer genoeg zijn niet alle mensen zoals jullie...
Dus wie weet, misschien heeft nog iemand iets aan mijn woorden.

Nogmaals: dit is geen waarheid! Dit is gewoon wat ik denk en voel en geleerd heb en...
Ik besef nu al dat ik de helft ben vergeten vertellen of misschien niet duidelijk genoeg heb verteld of...
Het zij zo.

Dit is misschien niet wat jullie verwachtten, maar tot meer ben ik (nog) niet in staat.
'I did the best I could.'

Bedankt om de moeite te nemen om deze immens lange chaos te lezen!

Home is where somebody notices when you are no longer there.
-A. Hemon-

Fijne donderdag,
liefs Els